Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

Στις ταξικά διαρθρωμένες κοινωνίες , στις κοινωνίες που υπάρχουν παραγωγικές τάξεις και κοινωνικά στρώματα, δηλαδή στις καπιταλιστικές κοινωνίες,   διαμορφώνονται δυο πολιτικοοικονομικά συστήματα που έχουν αναφορά σε δυο διαφορετικές ανταγωνιστικές ιδεολογίες,  οι οποίες συγκρούονται, και αντιπαλεύονται αιώνια μεταξύ τους.

Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ πριν από 23 χρόνια καθώς και των παραμορφωμένων εργατικών κρατών της Ανατολικής Ευρώπης έδωσε το δικαίωμα για να ξεκινήσει μια ανελέητη εκστρατεία κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού, η οποία πάντα διεξαγόταν στο όνομα του <<ρεαλισμού>> και της  <<ελευθέριας>> . Για τους υποστηριχτές του καπιταλισμού αυτός είναι το μοναδικό σύστημα που ταιριάζει στην κοινωνία. Η ελεύθερη οικονομία υποστηρίζουν, αν αφεθεί να λειτουργήσει χωρίς εμπόδια  και χωρίς περιορισμούς, μπορεί να δημιουργήσει ευημερία για όλους, παγκόσμια ειρήνη και να δώσει ευκαιρίες για να μειωθούν οι ανισότητες.

Σήμερα όμως η ανθρωπότητα αυτό που βιώνει αυτό που ζει είναι ένα καθεστώς αυξανόμενης έντασης, ανισότητας και εκμετάλλευσης, ιμπεριαλιστικών πολέμων και εθνικιστικών συγκρούσεων. Ο καπιταλισμός απαλλαγμένος από το αγκάθι των παραμορφωμένων εργατικών κρατών και χωρίς ιδεολογικό αντίπαλο μετά την δεξιά στροφή  των εργατικών-συνδικαλιστικών ηγεσιών έδειξε το αληθινό του πρόσωπο. Τα δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζόμενων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου δεχτήκαν ολομέτωπη επίθεση. Βαθαίνοντας έτσι  την εκμετάλλευση που στο όνομα της παγκοσμιοποίησης ανάγκασαν τις φτωχές και εξαρτημένες χώρες να ανοίξουν τις αγορές τους, να καταργήσουν κάθε μέτρο κοινωνικής προστασίας, προσπαθώντας να εξοικονομήσουν χρήματα για να ξεπληρώσουν τους τόκους των χρεών τους στις μεγάλες τράπεζες της Δύσης.

Σαν αποτέλεσμα της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής τάξης και της δεξιάς μετατόπισης των ηγεσιών των εργατικών,  σοσιαλδημοκρατικών κόμματων, σε ένα τμήμα της κοινωνίας ( δυστυχώς μεγάλο) έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο σοσιαλισμός αποτελεί μια ανεφάρμοστη ουτοπία. Αυτή η εντύπωση είναι πέρα για πέρα λαθεμένη. Ο σοσιαλισμός είναι μια αναγκαιότητα που προκύπτει μέσα από την εξέλιξη του ίδιου του καπιταλισμού. Όσο υπάρχει ο καπιταλισμός, θα μετατρέπει την ανθρωπινή αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία και θα υπάρχουν όλα αυτά τα προβλήματα που πηγάζουν από την κρίση του.

ΟΥΤΟΠΙΑ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ

Ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί την εφαρμογή μιας όμορφης κοινωνικής συνταγής και δεν είναι κάτι αφηρημένο που θα δημιουργηθεί κάπου, κάποτε από κάποιες νέες  συνθήκες . Βασίζετε σε έναν παράγοντα που ήδη υπάρχει σήμερα μέσα στην κοινωνία μας. Ο παράγοντας αυτός είναι η ύπαρξη μιας τάξης που εξαιτίας της θέσης της στην παράγωγη θα έχει το συμφέρων να προχωρήσει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, αλλά και την δύναμη να επιβάλει τη θέληση της στη κοινωνία. Αυτή η τάξη είναι η εργατική τάξη, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, αλλά και η δική μας χώρα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μαζί με τις άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, είναι η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, που σήμερα ενώ παράγει το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού πλούτου αμείβετε με << ψίχουλα>> η στριμώχνετε στις ουρές των ανέργων.

Ο μόνος παράγοντας που λείπει σήμερα για να γίνει εφικτό το πέρασμα σε μια σοσιαλιστική κοινωνία είναι ο υποκειμενικός παράγοντας, ένα μαζικό επαναστατικό εργατικό κόμμα η μια επαναστατική εργατική παράταξη ( γιατί όχι και συνδικάτο αν ωριμάσουν οι συνθήκες ) που θα εκφράσει πολιτικά και συνδικαλιστικά την κατανόηση της εργατικής τάξης για τον ρόλο που έχει να παίξει στην ιστορία του εργατικού κινήματος σπάζοντας τα δεσμά της και μαζί τα δεσμά ολόκληρης της κοινωνίας . Η απουσία αυτού του παράγοντα και μόνο αυτή, είναι που κάνει σήμερα τον σοσιαλισμό να φαντάζει ουτοπία στα μάτια εκατομμυρίων εκμεταλλευομένων σε όλο τον κόσμο.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αυτόν τον παράγοντα, αυτήν την ουτοπία, ήρθε να εκφράσει με την ίδρυση της πολιτικά και συνδικαλιστικά η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΤΕ ΔΕΗ έτσι ώστε ο υποκειμενικός παράγοντας να γίνει αντικειμενικός και η ουτοπία του σοσιαλισμού μια πραγματικότητα.

Μια επαναστατική εργατική παράταξη ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη από τα βαρίδια του συνδικαλιστικού παρελθόντος,( από συνδικαλιστές που έχουν να πάνε στην εργασία 20-30 χρόνια)  αλλά και από πολιτικούς προστάτες και μέντορες , με σημείο αναφοράς, όχι τον πολιτικό προϊστάμενο, αλλά τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Μια επαναστατική εργατική παράταξη που θα ενώσει τους εργαζόμενους, θα τους οργανώσει, θα τους οχυρώσει οργανωτικά απέναντι στα φαινόμενα γραφειοκρατικοποιησης και αυτονόμησης και έτσι θα τους κάνει ικανούς να κάνουν πέρα τις φθαρμένες αν όχι εκφυλισμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις, και ορισμένους  χωρίς ηθική υπόσταση παραγοντίσκους του συνδικαλιστικού κινήματος που υπάρχουν ακόμα και σήμερα.   

Μια επαναστατική εργατική παράταξη ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη που θα εξηγήσει πολιτικά στους εργαζόμενους τι είναι στην πραγματικότητα ο σοσιαλισμός  και θα αποκαταστήσει το όνομα του από τους συκοφάντες,  ο οποίος είναι ο μεγάλος απών προγραμματικά και οργανωτικά,  από τα αριστερά κόμματα τα οποία μιλανε σήμερα για την εργατική τάξη αλλά δεν είναι σε θέση να εκφράσουν τις ανάγκες των εργαζόμενων, ο οποίος δεν εκφράζετε σήμερα από καμιά αριστερή παράταξη στο διακοσμητικό αστικό κοινοβούλιο.

Μια επαναστατική εργατική παράταξη στην οποία ο σοσιαλισμός δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς δημοκρατία. Για μας που λέμε ότι είμαστε σοσιαλιστές η δημοκρατία περιγράφετε σε τρεις λέξης. Κοινωνικός και εργατικός έλεγχος και κοινωνική διαχείριση, εκλογή και ανακλητοτητα όλων όσων κατέχουν πολιτικές , συνδικαλιστικές, δημοσιές θέσεις. Όλα τα παραπάνω εμπεριέχοντα στη λέξη εργατική δημοκρατία μια έννοια ξεχασμένη από τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και από αρκετά γραφειοκρατικοποιημένα συνδικαλιστικά στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος, που τους εκφράζει η αστική δημοκρατία, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συγκαλυμμένη δικτατορία των τραπεζών και των πολυεθνικών.

Μια επαναστατική εργατική παράταξη στην οποία ο σοσιαλισμός είναι άρρηκτα δεμένος με την δημοκρατία. Δημοκρατία τυπική αλλά κυρίως ουσιαστική, δημοκρατία έμμεση, μέσω αντιπροσώπευσης, αλλά και δημοκρατία άμεση, με την ενεργώ συμμετοχή όλων.

Οι πάσης φύσεως εκλογές είναι απολύτως αναγκαίες, είτε είναι συνδικαλιστικές όπως οι εκλογές της ΕΤΕ ΔΕΗ, είτε είναι πολιτικές. Οι εκλεγμένοι δεν πρέπει να παραμένουν ανεξέλεγκτοι και χωρίς να λογοδοτούν στη βάση τους απ` όπου εκλεχτήκαν,  προφασιζόμενοι την έμμεση δημοκρατία δια της αντιπροσώπευσης μέχρι της επόμενες εκλογές.

Πλήθος θεμάτων είναι αρμοδιότητα, των άμεσα ενδιαφερόμενων, υπό καθεστώς άμεσης και ενεργούς δημοκρατίας, των ίδιων των εργαζόμενων, που αυτοί πρέπει να αποφασίζουν για τα προβλήματα τους, μέσω Γενικών Συνελεύσεων, και ο εκπρόσωπος τους να είναι αυτός που θα εκφράζει, την όποια απόφαση τους,  στο εκαστοτε Διοικητικό Συμβούλιο η ακόμα και μέσα στη βουλή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δυσκολεύονται να θέσουν ανοικτα και παστρικά το θέμα της συνεχούς ανάκλησης των εκλεγμένων, άρα και της συνεχούς εκλογικής διαδικασίας, άρα και του εκπροσωπευτικου πολίτικου συστήματος, που είναι η βάση του σοσιαλισμού. Αν` αυτού καλύπτουν με ωραία λειτουργικά λόγια τον πολιτικό πυρήνα του καπιταλισμού, που είναι το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα ( σε εκβιάζω μέχρι να με εκλέξεις υποσχόμενος σου παπάδες-λαγούς με πετραχήλια και στη συνέχεια, αφού εκλεγώ, ευγενικά, σε γράφω ) και αυτό το πλασάρουν ως ``συμμετοχή άρα και ως σοσιαλισμό.

Άρα το ζητούμενο δεν είναι η γνώση της πραγματικότητας αλλά η ανατροπή αυτής της πραγματικότητας μέσω της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που μέχρι στιγμής σε συνδικαλιστικό επίπεδο είναι είναι η μονή που μιλαει , έστω και τώρα, για τον επαναπροσδιορισμό των συνδικάτων, για ανεξαρτησία στα συνδικάτα, για δημοκρατία στα συνδικάτα.

Εμείς συνάδελφοι με ειλικρίνεια και σεβασμό προτείνουμε αυτή την λύση στο συνδικαλιστικό και πολιτικό αδιέξοδο που υπάρχει , έξω και μακριά από τα λάθη του παρελθόντος, που ήταν οι παρατάξεις ( ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΣΑΔ Κ.Λ.Π.) οι οποίες είχαν άρρηκτη σχέση με τις πολιτικές και κομματικές ηγεσίες, με πολιτικούς προστάτες και μέντορες.

ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ Η ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ Η ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥΣ